Droom

Door: Inge Everaars-Willebrands (17 april 2015)

Gisteren een topavond gehad! Een geweldige show en meet & greet met ‘La Bloemen’ herself! Op dat soort momenten geniet ik met volle teugen. Geweldig toch! … zou je denken.

Maar dan komt mijn ik weer tevoorschijn. De dag na zo’n superdag of avond is de droom voorbij. Want zo voelt het een beetje, alsof het een droom was. Bij mij is de tekst ‘gelukkig hebben we de foto’s nog’ kei harde waarheid. Ik kijk terug naar de foto’s en hoop dat er iets van herinnering naar boven komt. Maar het blijft vaak bij het gevoel dat ik het gedroomd heb.

En dan komen ze weer, die tranen die niemand ziet. Die ik niemand laat zien. Ik sluit me weer op in mijn eigen huisje, met mijn eigen gedachten. Ik voel weer al die pijntjes, die je op die mooie avond even bent vergeten. M’n benen die pijnlijk aanvoelen en geen rust lijken te vinden, m’n vingers die pijnlijk trekken, de hoofdpijn die niet meer naar de achtergrond wil, die pijnlijk gezwollen klieren in mijn hals die hard aan het werk zijn de zoveelste keelontsteking op te ruimen, elk geluidje in en om het huis komt aan als een misthoorn in m’n oren. En dan die geest, dat hoofd, malen over alles en niks … teksten, liedjes, gedachten, herinneringen, alles spookt rond. En dan komt alles eruit, dikke tranen, janken, grienen, jammeren …

Tot ineens de geluiden rustiger lijken te worden, het hoofd leger, de pijntjes milder, alsof alles met de tranen weg wordt gespoeld. En dan komen de herinneringen aan gisteren weer terug, die stem, de lach, het plezier. Was het dan toch geen droom …