Oefentherapie en psychologie
Door: Inge Everaars (4 januari 2012)

Vorige week had ik mijn tweede afspraak met specialisten. Dit keer de oefentherapeut en de psycholoog. Ook dit keer ging mijn moeder mee.
Bij de oefentherapeut kreeg ik meteen een opdracht, welke ik ook thuis moest doorzetten. Een ontspanningsoefening. Ik moest op de behandeltafel gaan liggen en mijn ogen sluiten. Vervolgens zei ze, met een fluisterstem, dat ik me moest concentreren op mijn lijf, welke punten contact hadden met de tafel en welke geen contact hadden. Vervolgens moest ik me concentreren op mijn ademhaling. En steeds zei ze weer wat met dat fluisterstemmetje. Van zo’n stem wordt ik nu niet bepaald rustig, maar ik heb me ook voor haar stem afgesloten en voelde me inderdaad heerlijk relaxed toen ik weer overeind mocht. En nu ik deze oefening ook thuis al een aantal keer heb gedaan, merk ik dat het echt geen straf is om dit als huiswerk te hebben. Even een heerlijk rustmomentje!

Verder vertelde ze dat ik, bij mijn lokale oefentherapeut, elke 3 tot 6 weken een afspraak moest plannen. Dat vond ik sowieso al veel, maar ik moet ook mijn verzekering in de gaten houden. Nu had ik al uitgezocht wat de vergoedingen zijn en kwam er achter dat de fysiotherapeut en de oefentherapeut onder dezelfde vergoeding vallen. Kortom, op veel vergoeding hoef ik niet te rekenen. Ik heb haar maar in de waan gelaten, maar zal echt wel met mijn lokale oefentherapeut afspreken dat ik niet ver boven mijn vergoeding uit wil komen. De oudejaarsloterij is het dit jaar weer niet geworden en die geldboom in de tuin wil gewoon niet groeien :).

Toen de afspraak met de psycholoog. Nu is dat niet echt mijn ding, maar de afspraak viel enorm mee. Na wat gepraat over hoe ik me voelde, hoe ik met mijn ziekte omging, wat voor cijfer ik mijn leven gaf en nog wat van die dingen vroeg ze me of ik wel een vervolgafspraak bij een lokale psycholoog wilde hebben, want ik deed het harstikke goed, ik had eigenlijk helemaal geen geestelijke hulp nodig. Dat is toch het beste wat je kan horen bij een psycholoog.  Maar ik heb haar gezegd dat ik toch een paar keer naar een psycholoog toe wil. Het gaat om een behandeltraject van een jaar en in zo’n jaar zal ik echt wel eens tegen een probleem oplopen. En dan is het fijn dat je het daarover met iemand kan hebben. Vond zij ook een goed plan dus schreef ze weer op haar gemak verder aan het overdracht-dossier.